Ja, dit is even een heel ander boek en ook meteen heel persoonlijk. Hoezo persoonlijk? Dit boek heb ik niet zomaar aangeschaft, maar echt met een reden. Mijn man heeft namelijk vorig jaar de diagnose Asperger gekregen. Daar is een heel traject aan vooraf gegaan en in die tijd heb ik dit boek besteld. Er begon namelijk een vermoeden te ontstaan dat autisme en dan in de hoek van Asperger nog wel eens zou kunnen spelen bij mijn man. Hierdoor ontstonden er heel veel vragen. Omdat de weg naar een officiële diagnose extreem lang is en daarna pas de hulp komt en eventuele vragen beantwoord worden, heb ik dit boek dus besteld.
Gisella en Christopher Slater-Walker
Tijdens hun studie Russisch aan de universiteit van Manchester ontmoeten Gisella en Christopher elkaar. In 1994 bezegelde dit met een huwelijk. Na een paar jaar, in 1997 kreeg Christopher de diagnose Asperger-syndroom.
Een asperger relatie.
Drie jaar nadat hij trouwde, kreeg Chris Slater-Walker de diagnose Asperger-syndroom. Voor hem verklaarde dat waarom hij zich altijd sociaal gehandicapt had gevoeld. Voor zijn vrouw Gisela betekende het dat ze moest leren aanvaarden dat er nooit sprake zou zijn van het intuïtief herkennen van elkaars gevoelens, ondanks alle goede bedoelingen.
Chris en Gisela geven in eenentwintig hoofdstukken om beurten hun kijk op belangrijke aspecten van hun relatie. Aanvankelijk had Gisela vooral oog voor de aantrekkelijke kanten van Chris’ afwijkende gedrag, maar geleidelijk kwamen ook de problemen naar voren. Openhartig beschrijven beiden hoe zenuwslopend communicatie met een Asperger is, en hoeveel geduld en doortastendheid van de naaste wordt gevraagd. Daarnaast gaan zij in op onderwerpen als affectie, intimiteit, romantiek, seks, samenwonen, ouderschap, sociaal leven en werk — met indrukwekkende voorbeelden van situaties die onvermijdelijk voorkomen in een Asperger-relatie.
Bron: kafttekst
Mijn ervaring met Een asperger relatie.
Zoals ik al aangaf ontstond er vorig jaar door omstandigheden een vermoeden dat er bij mijn man een vorm van autisme zou kunnen spelen. Het boek omschrijft het beleven van de wereld, gebeurtenissen, contact, etc via de ogen van Christopher in zijn eigen hoofdstukken en daaropvolgend komt een hoofdstuk van Gisella of vice versa. De verhouding tussen de 2 en sommige gedragingen van Christopher waren voor mij een openbaring en versterkte het gevoel van de aanwezigheid van autisme in onze relatie nog meer. Ik vond het heerlijk om de verschillen te lezen tussen Gisella en Christopher, het was op sommige punten zo’n boek vol herkenning en vond ik via het boek begrip. Begrip voor hoe dingen soms gaan zoals ze gaan. Al is het soms wel zwaar beschreven en vind ik persoonlijk dat je het ook anders kan benaderen.
De enigszins negatieve toon van de kafttekst en het boek vs ons leven.
Voor mensen die te maken hebben met een vorm van autisme in hun leven, kan de tekst aanvallend en bekritiserend overkomen. Dit is zeker niet mijn insteek van deze review en ook niet mijn blik op mijn leven met mijn man.
Mijn man en ik heb elkaar jong leren kennen en zijn al 18,5 jaar gelukkig samen. Wel zijn er dingen in onze relatie die wat anders verlopen dan in andere relaties. Het zijn niet perse schokkende dingen en we zijn er zo ingegroeid, dus voor ons maakt dat niks uit. De dingen die ik wel herkenbaar vond ik het boek is bv het eindeloos luisteren naar hetzelfde nummer. Dit is een punt wat Christopher heeft en bij mijn man erg herkenbaar is. Dit wordt als iets zwaars beschreven, maar het is net hoe je er mee omgaat. Het moeite hebben met grote sociale activiteiten is iets wat hier thuis ook speelt. Het is voor mijn man erg energie vretend, maar als je elkaar daarin met respect behandeld en openstaat voor elkaars andere benadering en kijk erop, dan hoeft dit geen probleem te zijn. Dit zijn 2 voorbeelden die in het boek voorkomen en bij mijn man spelen, er kwamen natuurlijk veel meer punten van herkenning langs. Hierdoor begreep ik deze dingen veel beter.
Net als iedere relatie werk je ook aan een asperger relatie. Het is geven en nemen en in dit geval vooral ook veel begrip voor de manier waarop de ander dingen, situaties en activiteiten ervaart.
Mijn beoordeling van Een asperger relatie.
Dit is een boek die je niet zomaar gaat lezen. Het is pure non-ficitie. Het leven van 2 mensen binnen een relatie waarin ASS (autisme spectrum stoornis) een grote rol speelt wordt geweldig weergegeven. Ze geven in hun boek weer hoe zij een relatie, die in de psychiatrisch wereld bijna als onmogelijk wordt bestempeld, gezond en kloppend houden. De rolverdeling is anders, de ervaring binnen de relatie is anders, maar ze weten de balans en onbalans mooi weer te geven dmv hun eigen beleving. Een asperger relatie kan ik daarom ook aan iedereen aanraden die met dit syndroom te maken heeft. Het is mogelijk om een goede relatie te hebben, maar de balans is anders en dat moeten beide partijen beseffen.
Mijn cijfer: 9
ISBN: 9789057121890
Prijs: €19,95
Follow my blog with Bloglovin
You might also like
6 Comments
Het lijkt me een heel interessant boek, maar zelf heb ik vaak een klein probleempje met zo’n ‘etiket’ als ‘asperger’, ‘borderline’, ‘adhd’, etc. Ik begrijp dat zo’n etiket heel handig kan zijn om snel en globaal te communiceren waar je het over hebt, maar het probleem dat ik daarin zie, is dat zo’n etiket soms verwordt tot iemands identiteit.
Zelf heb ik weleens een aspergertest gedaan op internet en daar kwam zowat de maximale score uit. Mij kost het bijvoorbeeld ook enorm veel energie om me in grote gezelschappen te begeven en ik doe dat dan ook niet graag (en zo weinig mogelijk). Ik heb me er nooit officieel voor laten diagnosticeren, dus ik weet niet niet of ik daadwerkelijk asperger heb (en dan nóg, zo’n diagnose is uiteindelijk ook niet veel meer dan een bedacht construct), maar ik ben bijvoorbeeld wel heel goed in staat tot het aangaan van betekenisvolle 1 op 1 relaties/vriendschappen. De mensen met wie ik een hechte band heb, waarderen mij erom dat ik hen zo goed kan ‘begrijpen’. Tenminste, dat zeggen ze letterlijk zo tegen mij. En ik houd daarvan wanneer mij dingen letterlijk gezegd worden. 😉 Dat eindeloos opnieuw een nummer beluisteren, een video-clip of een film bekijken, … ook heel herkenbaar.
Soms vraag ik me weleens af of een etiket als ‘asperger’ niet een veel te negatieve benadering is. Op die manier zie je alleen de ‘handicaps’ en ‘gebreken’, maar kijk ook eens naar wat zo iemand wel kan, wat heel veel andere mensen dan weer niet kunnen; bijvoorbeeld; analyseren, logisch redeneren, etc.
Je begrijpt, ik houd dus niet zo van die ‘etiketten’. Ik denk dat het veel constructiever is om iemand te zien door een bril van talenten en mogelijkheden (en hem/haar daar ook de credits en de waardering voor te geven), dan hem/haar te zien door een bril van handicaps en tekortkomingen.
Zo… dat was even een klein ‘gastblogje’ 😉
sunny mama onlangs geplaatst…WEEKENDTIPS – 12 X KOOLHYDRAATARM, SLANK EN… LÉKKER!
Wat een openhartige “gastblog”. Wij zijn punten in ons leven tegengekomen waardoor de vraag sterker en bepalende naar voren is gekomen. Hierdoor zijn we meer opzoek gegaan naar antwoorden en ook eventuele bevestiging. Aan de ene kant snap ik je punt. Aan de andere kant is het net wat je doet met het “etiket”. Als je uitleg kunt geven via het etiket waarom bepaalde dingen voor jou wel of niet werken, anders werken, kan er daardoor begrip ontstaat bij alle partijen. Ik wil zeker niet zeggen dat je letterlijk met een label op je voorhoofd moet gaan lopen, dan werk je misschien wel vooroordelen in de hand. Wel is het fijn als mensen kunnen begrijpen waarom je misschien iets meer afwezig bent bij (sociale) activiteiten, dat je niet een vreemde snuiter bent of dat het gezien wordt als arrogantie of wat dan ook. Het is net hoe bepalend je het zelf laat zijn. In mijn ogen is het belangrijkste dat mijn man zichzelf begrijpt, daardoor ik dingen begrijp zoals ze zijn en gaan. Hierdoor kunnen we samen nog sterker de toekomst in gaan. Je hebt zeker gelijk dat het gezien kan worden als handicap, maar je bent er zelf bij als je er naar gaat leven.
Asperger heeft inderdaad heel veel mooie kanten. Mijn man is ongelooflijk autodidactisch, heeft zichzelf al zoveel geleerd op gebieden waar zijn interesse liggen. Hij is ongelooflijk visueel ingesteld, een echte beelddenker en heeft bijvoorbeeld zichzelf 3d moduleren geleerd op de computer en kan de mooiste 3d modules maken van gebouwen, interieur, een tuin, waar de borden bij een bouwproject bij in het niet vallen. Zijn extreem fijne gehoor op het gebied van geluid en dan vooral in muziek, vind ik bijvoorbeeld ook heel bijzonder. Hij kan me wijzen op de kleinste geluidjes op de achtergrond, die voor mij geheel waren weggevallen in het geheel. Dat vind ik zo knap en daar kijk ik zo tegenop.
Op dit moment ben ik heel blij met de diagnose, kunnen we er samen mee om leren gaan, er samen in groeien en daardoor nog sterker worden dan we al zijn.
Ogen voor aantrekkelijk kant van je partner is iets wat iedereen moeten soms vasthouden, denk ik. Omdat er niet altijd positieve sfeer is in een relatie. Het lijkt me ook niet makkelijk om met het autisme van je partner om te gaan. Wel dat zo’n boek bestaat. Ik lees ook vaak zo’n boek, niet deze. Mijn zoon heeft het ook.
Je hebt zeker gelijk dat het in welke relatie dan ook belangrijk is om oog te houden voor de aantrekkelijke kant van je partner. Er is geen enkele relatie die altijd en alleen maar positief is, dat zou op den duur denk ik een probleem op zichzelf worden. Een relatie tussen iemand met autisme en iemand die dit niet heeft is voor beide partijen pittig werken. Het is niet altijd even makkelijk om op dezelfde golflengte te komen of om te zien dat je wel op dezelfde golflengte zit, maar het anders uitdraagt. Heeft jouw zoon asperger of een andere vorm van ASS?
Fijn dat het boek zoveel herkenning gaf. Dat kan erg prettig zijn is mijn ervaring.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Katten outfit
De herkenning heeft voor mij veel rust gegeven. Je voelt je begrepen en dat is zeker fijn.