Het is hier autistisch, wereld autisme dag

Vandaag is het wereld autisme dag. Hier wil ik graag aandacht aanbesteden. Autisme is namelijk een onderdeel geworden in mijn dagelijks leven, mijn man is autistisch. Een paar jaar geleden stond het leven ineens op zijn kop. Alles lag overhoop en toch vielen er puzzelstukjes op zijn plek. Ik heb al een keer eerder geschreven dat er bij mijn man het autisme spectrum stoornis (ASS) is gediagnostiseerd. In het geval van mijn man is er sprake van Asperger.

De afgelopen tijd heb ik veel uitgezocht en geleerd over ASS, maar het is moeilijk om dit aan andere over te brengen. Iemand met een normaal tot hoog IQ en autistisch is, is niet makkelijk herkenbaar. Dan is er ineens Filemon Wesseling die met een programma komt, zijn eigen vragen en zoektocht rond ASS.

Het is hier autistisch van BNN.

Filemon Wesseling, presentator bij BNN, vermoedt van zichzelf dat er wel eens sprake kan zijn van ASS. Hij wil het diagnosetraject delen met de kijkers en de veelzijdigheid van deze stoornis laten zien. In zijn zoektocht gaat hij langs bij verschillende mensen die allemaal een andere vorm van ASS hebben. Hij gaat langs bij Christina Curry, met wie hij enige raakvlakken blijkt te hebben, maar ook bij een savant die erg beperkt is en aan de andere kant een muzikaal wonder.

De serie laat goed de vele kanten van autisme zien, maar is dit ook wel goed? Ik vind het fijn, dat er geprobeerd wordt via dit programma aandacht te besteden aan en bewustwording te creëren voor autisme. Het enige wat wel jammer is, er wordt wel veel licht geworpen op extreme gevallen. In de intro geeft Filemon zelf aan 1 op de 100 een stoornis heeft die binnen het spectrum valt. Dat is veel.

De start van onze zoektocht.

Bij mijn man is het vermoeden van autisme ontstaan tijdens de behandeling van zijn burn-out. We zijn redelijk jong bij elkaar gekomen, op het keerpunt van tiener/puber naar echt volwassenen. Hierdoor zijn we samen gegroeid tot wie we zijn en vielen me dingen wel eens op, maar er echt aandacht besteden deden we niet.

Bij mensen met een normaal tot hogere intelligentie wordt autisme vaak pas een probleem, als ze vastlopen in de maatschappij. Dit is dus ook wat er bij mijn man gebeurde. Hij had een drukke en veel eisende baan, stopte hier rustig 60+ uur per week in en een groot onderdeel daarvan was gebaseerd op sociale interactie. Hij moest coachen, taken delegeren, targets stellen, maar ook zelf behalen en vele vergaderingen bijwonen.

Regelmatig kwam hij terug met het gevoel dat hij anders reageerde dan zijn collega’s, andere inzichten had, niet zo adrem was als sommige en haalde daarmee zijn zelfbeeld naar beneden. Dit zorgde er dan ook voor dat hij thuis kwam te zitten. Wat het begin van het traject vormde.

Het diagnose traject autisme.

Mijn man is voor de diagnose doorverwezen naar het centrum voor autisme. Dit is slechts 1 van de vele wegen die er zijn voor een diagnose. Voor ons startte het als eerste met een verwijzing via de huisarts, want die was/is wel nodig. Hierop volgde een intens traject. Waarbij niet alleen door hem naar zijn leven gekeken moest worden, maar ook door mij als partner en door zijn familie. Je moet op de meest gewone, maar ook de meest persoonlijke vragen antwoord geven en dat is best confronterend.

Naast het invullen van een vragenlijst, heb ik ook een gesprek gehad met een psycholoog. Dit om eventueel punten die uit mijn antwoorden naar voren kwamen verder toe te lichten. Het is best raar om met vreemde mensen, best intieme dingen te bespreken. Uiteindelijk kwam er al vrij snel de “verlossende” afspraak. Aan de hand van alle antwoorden die waren gegeven via de vragenlijsten, de gesprekken met mijn man, zijn moeder, mij en de antwoorden die mijn schoonzus had gegeven via een vragenlijst, hadden geleid tot een diagnose.

Het is raar, aan de ene kant ben je zenuwachtig en aan de andere kant ga je een verlossing tegemoet. Tijdens de burn-out en het diagnosetraject hadden we ons beide verdiept in ASS. We hadden zo ons eigen idee gekregen, welke “vorm” er bij mijn man van toepassing zou zijn. Nu is er door de nieuwe vorm van diagnostiseren alleen spraken ASS ja of nee. Dit was in eerste instantie wrang. We wilde beide een diepere diagnose en doordat wij nog op het keerpunt zaten kregen we die ook. Mijn man viel volgens het oude systeem onder Asperger syndroom, hetgeen we zelf al vermoedde.

Doordat er nog heel veel meer te vertellen valt, ben ik benieuwd of er mensen zijn die meer willen weten? Misschien heb ik lezers die zelf met ASS in de directe omgeving te maken hebben?
Follow my blog with Bloglovin