Via Hebban.nl had ik de mogelijkheid om naar de dag van het fantastische genre te gaan. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het sprak me direct aan. De dag was enorm uitgebreid en er was heel veel te doen. Je kon het zo gek niet bedenken, het kwam er in ieder geval op neer, informatie, informatie en oja, informatie rondom het schrijven van fantasie verhalen en boeken.
Stichting te bevordering van het fantastische genre.
De dag, op 8 april, wordt georganiseerd door de stichting ter bevordering van het fantastische genre. Met een dag als deze hoopt men mensen duidelijk te maken dat er meer fantasty is, dan dat de gemiddelde lezer, tv- en filmkijker denkt. Er zijn veel mensen die houden van series als de Walking dead, films als Star wars en vervolgens roepen niks te hebben met fantasy. Hmm, dit zijn nou niet bepaald realistische verhalen, situaties en plots hoop ik….. Via dagen als deze probeert de stichting de fantasy in Nederland groter te maken als genre. Deze genre is namelijk een zwaar ondergeschoven kindje, terwijl er zoveel moois mee te behalen valt.
Dagprogramma op de dag van het fantastische boek.
De dag was zo goed gevuld met mogelijkheden om te doen, dat het bijna gewoon te veel was. Hierdoor heb ik echt een keuze moeten maken tussen alle activiteiten. Sommige workshops en lezingen waren op basis van inschrijving. Helaas was ik te laat, om dat nog te doen, maar ik heb er heel veel uitgehaald. Mijn dag deel ik daarom voor een deel met foto’s, want anders wordt dit een artikel van 10.000 woorden.
Mijn dag van het fantastische boek.
Zoals jullie kunnen zien was de dag echt ongelooflijk goed georganiseerd qua activiteiten. Ik heb me geen moment verveeld. Voor mij begon de dag met het luisteren bij het panel over: Een verhalenwedstrijd winnen en dan. Dit was voor mij echt informatie inwinnen, opzuigen, etc. Stiekem wil ik heel graag eens mee doen, maar het ontbreekt me aan lef.
Tijdens dit panelgesprek kwam als belangrijkste naar voren, mee doen is leren, maar ook incasseren. Als je mee doet aan een schrijfwedstrijd, krijg je feedback. Deze feedback is opbouwend bedoeld, maar je verhaal is jouw kindje. Het belangrijkste is om de feedback ter hartne te nemen en ook, eventueel later, objectief durft aan te accepteren.
Hierna wilde ik verder rond gaan kijken, maar toen kwam er een soort ronde-tafel-gesprek met 3 geweldige auteurs. De naam Bianca Mastenbroek was me wel bekend, maar ik moet zeggen, dat het toch wel indruk maakte. Ze kwam zelfverzekerd binnen in haar rolstoel, dat was mooi te zien.
Tijdens dit gesprek/interview kwam er boeiende punten aanbod. De weg die je aflegt voor een boek, wat hun eigen smaken zijn binnen het genre. Het was mooi om te horen hoe verschillend ze op sommige punten staan, binnen het schrijversleven, maar ook als lezer.
Op dit moment had ik ondertussen al zoveel informatie tot me gekregen, dat ik echt even op adem moest komen. In de bar was er een klein podium waarop interviews werden gehouden met de shortlist auteurs. Deze auteurs maakte allemaal kans op de Harland award romanprijs.
De 4 interviews met shortlist auteurs.
Als eerste werd Lena Miller geïnterviewd over haar boek: Vind ik leuk.
Ze lag uit hoe ze tot het onderwerp is gekomen, haar idee over hoe we met social media omgaan en natuurlijk haar nominatie.
Corina Onderstijn vertelde over haar boek Vanbinnen en Vanbuiten. Ze leek bijna beduusd onder alle aandacht tijdens het interview. Dit was geheel onterecht, want het was heel boeiend hoe ze sprak over haar boek en dergelijke.
Kevin Valgaeren vertelde over zijn inspiratie voor Seance. Hoe hij tot zijn verhaallijn is gekomen. Als laatste was Natalie Koch aan de beurt. Helaas stond er een groepje uitgebreid voor me en heb ik van haar interview geen foto kunnen maken. Het was wederom interessant om te horen hoe ze tot haar verhaallijn is gekomen en hoe ze haar trilogie heeft gepland. Tussendoor heb ik gespiekt bij de Toekomst van Toekomstdenken, hier kon ik helaas niet meer plaats nemen, want op dat moment was het vol.
Corinne Duyvis en Marieke Nijkamp
Hetgeen waarvoor ik echt naar deze dag wilde, was de keynote van Corinne Duyvis en Marieke Nijkamp. Beide zijn jonge Nederlandse auteurs, die uitgegeven worden in het Engels. Tijdens hun keynote vertellen ze beide hun wegen, die ze hebben bewandeld om te komen waar ze nu zijn, Bestseller auteurs in Amerika. Dat is weer eens een ander soort van The American dream.
Wat ik vooral heb geleerd van hun keynote, durf te schrijven, blijf lezen, accepteer afwijzing en als een verhaal niet meer loopt, leg hem aan de kant en start iets nieuws. Soms komt het vervolg van je verhaal als nog op een later tijdstip en soms helemaal niet. Wat ik al eerder heb gelezen op andere blogs, is dat de boeken van deze auteurs dus als eerst in Amerika zijn verschenen en zijn vertaald voor de Nederlandse markt. Deze boeken zijn vertaald door anderen. Dit vond ik erg bijzonder, maar door hun keynote snap ik het. Als je nooit in het Nederlands leest en alleen in het Engels schrijft, dan raak je je gevoel voor grammatica kwijt. Achteraf zo’n simpel en logisch antwoord.
Tussen de programma’s door is er de mogelijkheid om de genomineerde boeken te kopen en te laten signeren. De boeken van Corinne Duyvis en Marieke Nijkamp waren ook te koop. Gelukkig had ik niet te veel geld bij me en had ik vooraf al met mezelf afgesproken om niet te gaan pinnen voor boeken. Anders had ik de tafel leeg gekocht.
Harland Award show
Tijdens het avondprogramma werden de awards uitgereikt. Deze prijzen waarom voor de schrijfwedstrijd en de romanprijs. Bij de schrijfwedstrijd had je buiten de top 3, ook de beste debutant en de snelste stijger. De beste debutant is gewoon op de 4de plek geëindigd. De winnaar van de schrijfwedstrijd is de auteur van Pindakaas en sushi serie, Roderick Leeuwenhart. Dit zorgt er bij mij wel een beetje voor, dat ik enigszins gedemotiveerd raakte om mee te doen.
Tijdens de awardshow werd er ook een award “uitgereikt” voor het beste engelstalige fantasy boek. De ready to read publieksprijs werd gewonnen door Sarah J. Maas. Ik denk dat vele fantasy lezers hier niet verbaasd over zijn. Helaas was ze niet aanwezig om de award in ontvangst te nemen.
Tot slot konden de genomineerde van de Harland Award romanprijs hun zenuwen door de keel laten gieren. Auke Hulst was de trotse winnaar met zijn boek En ik herinner me Titus Broederland. Het boek speelt zich af in een post-apocalytische wereld en volgt het leven van de tweeling Broederland. Dit boek staat vol met broederhaat, religie en het winnen/overwinnen van grondstoffen. Hij gaf aan dat je het boek niet moet binden aan een tijdperk. Wanneer je het boek leest en jij voelt er een tijdperk bij, dan is dat het tijdperk van het boek. Dat vond ik wel een bijzondere insteek.
Ervaring van de dag van het fantastische boek.
Wat was dit een fantastische en ook energie slopende dag. Ik heb ongelooflijk genoten en meer informatie ingewonnen dan ik hier kan vermelden. Aan de ene kant voel ik me uitgedaagd om eens mee te doen aan de schrijfwedstrijd en aan de andere kant ben ik bang voor een teleurstelling. Ik moet er nog maar eens goed over nadenken. De dag zelf was goed georganiseerd. De mensen van Hebban hebben de hele dag heen en weer gerend tussen de vele ruimtes, op verschillende verdiepingen en leidde mensen naar de juiste lokatie.
Het mooiste van de dag was de laagdrempeligheid. Ik heb veel mensen ontmoet, waaronder een aantal auteurs. Natuurlijk hebben ze geen uren de tijd voor je, maar een kort gesprekje was al meer dan ik ooit had kunnen verwachten. Verder liep ik hier ook Connie van Conniesboekies tegen het lijf. Het was leuk om een medeblogger tegen te komen en even te spreken.
You might also like
8 Comments
Wat leuk zeg dat je hierbij was!
Ja, het was echt een top ervaring. Volgend jaar ga ik hier hoe dan ook weer heen.
Dat lijkt me een enorme ervaring! Wauw, zo tof dat je daar kon bij zijn!
Ik begrijp de tweestrijd ook wel die je voelt.
Als je zoveel informatie krijgt kan dat wel wat afschrikken;
Het was een enorm mooie ervaring. Ik heb zoveel geleerd. Nu nog aan mijn zelfvertrouwen werken om mee te doen.
Leuk om te lezen! Meedoen met een schrijfwedstrijd is wel spannend, maar ook heel leuk. Mijn allereerste verhaal schreef ik voor een schrijfwedstrijd. 🙂 Niet gewonnen, maar ik vond het wel heel leuk en ik wil ook meer gaan schrijven. Gewoon een keer meedoen, dan heb je het in ieder geval geprobeerd. Deze blog zag ik trouwens op de Facebookpagina van de Stichting ter bevordering van het fantastische genre.
Dank je wel voor het doorgeven dat je via hun op mijn blog bent gekomen. Dat is toch een eer, vind ik. Stiekem ben ik wel een beetje aan het bedenken hoe en wat, dus wie weet……..
Gewoon meedoen met zo’n wedstrijd hoor, Bianca! Laat je niet ontmoedigen. Ja, het is superspannend, maar je moet ergens beginnen, en goede feedback is van levensbelang voor groei en progressie. Wij zijn ook allemaal ergens begonnen. xx
Dank je wel voor je duwtje in de rug. Het is gewoon een kwestie van zelfvertrouwen opbouwen. Gelukkig heb ik nog even. Er spoken wel wat ideeën door mijn hoofd. Als ik genoeg lef heb, dan dien ik het in medio augustus gewoon in. Wat je zegt, feedback is zo belangrijk en die krijg je niet als je je verhalen voor jezelf houdt.