Pink ribbon oktober 2017

Het is alweer het einde van de maand oktober. De maand van Pink ribbon. Een maand waarin er op vele vlakken wordt stilgestaan bij borstkanker. Er zijn evenementen, speciale producten op de markt en campagnes met interviews en lezingen. Borstkanker komt veel voor, bij vrouwen en mannen.

Pink Ribbon

Het idee van Pink Ribbon ontstond in 1991. In dit jaar kreeg iedere deelneemster van de New York Race een roze lintje opgespeld. Ergens in 1992 werden er vele perzik kleurig lintjes verkocht om geld in te zamelen voor borstkankeronderzoek en mengde Evelyn Lauder zich in het ontwerp van een blad rondom deze campagne. Als draagvlak voor werd er in 1993 de The Breast Cancer Research Foundation opgericht door Evelyn Lauder. Door het commerciële uiterlijk en events heeft Pink Ribbon in de loop der jaren ook veel negatieve publiciteit gehad. Zo zouden er veel inkomsten gestoken worden in absurde salarissen en dergelijke. Helaas moet gesteld worden, over welke organisatie in de branche hoor je deze geluiden niet?

Borstkanker is geen oude dametjes ziekte

Helaas zijn er nog steeds veel jonge vrouwen die zicht niet bewust zijn van het feit dat ze borstkanker kunnen ontwikkelen. Dit is toch iets voor mijn oma en heel misschien mijn moeder? Regelmatig worden er toch ook vrouwen getroffen die pas in de 20 of 30 zijn. In de snelle wereld van tegenwoordig is dat je niet voor te stellen. Een vrouw in de bloei van haar leven, sociaal druk, misschien kleine kinderen of pubers, een drukke baan, noem maar op. Dan komt ineens die enge ziekte om de hoek. Het komt gelukkig in deze leeftijdscatergorie niet zo heel vaak voor, maar als het voorkomt, is het wel eens zeer agressief. Als je er op tijd bij bent, dan is er vaak genoeg aan te doen. Kijk bv naar Sylvie Meis.

Nederland

In ons eigen land is de oktober borstkankermaand al in in 1985 geïntroduceerd als borstkankerbewustzijnsmaand. Dit is toen gestart vanuit Farmaceutische internationals, iets wat tegenwoordig bijna niet meer mogelijk zou kunnen zijn. Men zou, doordat de internationals dan op 2 manieren verdienen aan de zieke medemens, het niet serieus nemen. Nadat Pink Ribbon groter en bekender werd in Nederland, zijn er vele commerciële, maar ook non profite organisaties die zich bezig houden met Pink Ribbon en de omliggende campagnes.

Verlies van aandacht en zelfbewustzijn.

De laatste paar jaar heb ik het idee dat Pink Ribbon minder op de voorgrond komt dan een aantal jaar terug. Dit vind ik heel erg jammer, want ondanks dat we misschien wat moe worden van alle campagnes en collectes, mogen we de mensen die door de ziekte worden getroffen niet vergeten. Jaarlijks kent Nederland ongeveer 16.000 nieuwe gevallen van borstkanker. De 10 jaaroverlevingscijfer voor borstkanker is gunstig, maar het kan beter. Net als alle andere ziektes en aandoeningen mag borstkanker niet vergeten worden.

Er gaan nog steeds te veel mensen dood aan deze ziekte, zeker jonge vrouwen hebben een hogere kans op sterven. Daarom is het ook belangrijk om te weten wat je zelf kunt doen met bv een zelfonderzoek. Het is van zeer groot belang om te beseffen dat de bevolkingsonderzoeken goed bedoeld zijn en ook zeer belangrijk. De onderzoeken worden veel als lastig en pijnlijk ervaren, maar de last en de pijn die ze voor kunnen zijn is toch veel belangrijker?

Wat ik wel heel bijzonder vond dit jaar. Ik ben F1 fan, zoals sommige van jullie misschien wel weten. Tijdens de F1 van Houston werd er gereden met een beschildering van een roze lint op de auto’s. Het is dan misschien wel commercieel, maar ik vind het geweldig dat deze, voor namelijk mannenwereld, hier aandacht aan besteed.

Mijn persoonlijke ervaring.

Eerder dit jaar, in de zomer, ontdekte in mijn rechter borst een rare “schijf”. Damn, dat is schrikken. Ik zat al niet lekker in mijn vel, dan ook nog dit en we zouden op vakantie gaan binnen 2 weken. Wat nu?

Ik wist me werkelijk geen raad. Als eerste wilde ik het laten bezinken. Wie weet voelde ik het verkeerd, was er iets hormonaals en vooral, ik wilde rustig op vakantie. Eigenwijs heb ik het genegeerd en na thuiskomst van vakantie heb ik mijn man gevraagd te voelen. Ja, hij voelde het ook en ik vertelde hem dat ik het al een paar weken geleden voelde. Begrijpelijk was hij niet blij, maar hij was positief. Ik moest natuurlijk wel naar de dokter. Voor de huisarts was het ook vrij duidelijk en ik werd doorverwezen.

Het duurde een aantal dagen voor ik bij het ziekenhuis terecht kon, maar er zat beweging in. Ik vond het doodeng en wilde dit niet alleen doormaken. Mijn man vroeg ik daarom of hij mee wilde en dat heeft hij gedaan. Alle onderzoeken zouden op 1 dag zijn. Afhankelijk van het ene onderzoek, kwam er een vervolg achteraan.

Mijn bezoek aan de mammapoli.

Als eerste kreeg ik een gesprek en werd er weer gevoeld. Ja, er zat duidelijk een schijf in mijn borst, weefsel zoals het niet hoorde te voelen. Even schiet de paniek door je heen, maar al snel besefte ik me dat dit nog niks zei. Door naar de mamagrafie. Hier werd ik niet vrolijk van, want mijn borst was al heel gevoelig. Op de foto’s was wat te zien, dus door naar de echo. Hier werd het duidelijk wat er zat. Er zat een behoorlijke cyste en deze werd direct verwijderd door hem leeg te zuigen. Het was niet mooi helder, maar ze waren er gerust op dat het niks ergs was. Dit werd met tijdens het nagesprek ook uitgelegd en ik kon met een gerust hart naar.

Waarom vertel ik dit?

Zelf bij ik nu 39 en dus nog jong voor borstkanker. Zoals ik al eerder aangaf, borstkanker doet niet aan leeftijdsdiscriminatie. Het komt voor bij alle leeftijden en zelfs bij vrouwen EN mannen. Toen ik mijn knobbel voelde, was ik bang en onzeker en het traject was heftig. Ja, ondanks de goede afloop had het een impact. Wat ik hiermee wil zeggen. Stop je kop niet in het zand. Als je iets voelt, wat je eerder niet hebt gevoeld, ga dan naar de dokter. Het traject start snel en is vaak compact, alle onderzoeken op 1 dag. Bij mij is het met een sisser afgelopen.

Voor iedereen die momenteel te maken heeft met deze afschuwelijke ziekte, sterkte en succes. Ditzelfde geld voor alle naaste, familie, vrienden, kinderen. Mantelzorgers, jullie zijn onmisbaar, maar vergeet jezelf niet. Voor nu en in de toekomst aan iedereen, luister naar je lichaam, jij kent hem het beste.

Follow my blog with Bloglovin