Iskari stond al een tijdje hoog op mijn wensenlijst. Toen ik met Sinterklaas een fijne bol.com kaart kreeg, wist ik meteen dat dit boek erbij moest zitten. Iskari van Kristen Ciccarelli is een boek die geschikt is voor alle fans van Game of thrones, maar ook Gladiotor fans. Of mijn verwachtingen zijn uitgekomen, dat lees je in deze recensie.
Iskari – De laatste Namsara
In den beginne was de Oude eenzaam. Daarom maakte hij twee metgezellen voor zichzelf. De eerste noemde hij Namsara. De tweede metgezel noemde hij Iskari. Waar Namsara blijdschap en liefde bracht, bracht Iskari dood en verderf.
Asha is niet alleen de dochter van de koning van Firgaard, maar ook de Iskari; de meest gevreesde drakendoder van het land. Dit kan haar echter niet redden van wat haar thuis te wachten staat: een gedwongen huwelijk met de meedogenloze, vreselijke commandant van haar vaders leger.
Er is één uitweg: Asha kan haar vrijheid terugkopen in ruil voor de kop van Kozu, de gevaarlijkste draak van Firgaard -en ook de draak die verantwoordelijk was voor de totale verwoesting van haar stad.
Tijdens de jacht ontrafelt Asha een eeuwenoud geheim over het lot van de Iskari en de laatste Namsara. Met hulp van een stiekeme vriend – de slavenjongen Torwin, die toebehoort aan de familie van haar verloofde – moet Asha achter de waarheid zien te komen, ook al zet ze daarbij haar leven en dat van Torwin op het spel.
bron: bol.com
Mijn ervaring met Iskari – De laatste Namsara
Oke, ik moest er even inkomen. De overschakeling van een YA thriller naar een echte, pure YA fantasy was even heel groot. Soms kan ik snel schakelen en de andere keer wat minder. Deze keer was het wat minder, maar dat lag zeker niet aan het boek. Je leer Iskara (Asha) kennen als een beschadigd meisje, die er alles aan wil doen om geliefd te zijn, maar er heilig van overtuigd is, dat ze verdorven is tot op het bot. Niet alleen haar binnenste in beschadigd, ook haar uiterlijk. Haar contact met draken heeft ervoor gezorgd dat ze voor altijd getekend is door een groot litteken. God, wat had ik van tijd tot tijd een medelijden met dit meisje. Je voelde de hunkering naar goedkeuring, liefde en troost. Aan de andere kant kon ze er niet in geloven als mensen dit echt aan haar gaven. Ze was zichzelf gaan zien, zoals andere het beeld over haar hadden gevormd.
De drakenkoning is de vader van Iskara en is een geharde koning. Iets wat veel voorkomt in fantasy verhalen. Aan de ene kant wil je hem zien door de ogen van Asha. Als een groot en machtig man, die je wil behagen en voor wie je wil vechten. Aan de andere kant ging bij mij al vrij vroeg de haren rechtovereind staan. Ik kreeg gewoon een onderbuik gevoel van deze man. Iets klopte niet. Wat was zijn ware gezicht?
Het leger van de drakenkoning wordt geleid door een meedogenloze man. Hij voelt nog meedogenlozer dan de drakenkoning. Jarek heeft als kind Asha gered en heeft zich opgewerkt tot commandant van het leger. Asha is op een bepaalde manier bang voor hem en ze verafschuwd hem. Je voelt de haat van de pagina’s afdruipen. Hoe kun je een jong en beschadigd meisje als Asha uithuwelijken aan een man zonder hart en respect?
Ook in dit boek wordt er gebruik gemaakt van een soort kastenmodel wat de rangen en standen van de bevolking weergeeft. De skralls zijn de slaven en hebben het zwaar. Ze mogen hun baas/eigenaar niet eens recht aankijken. Wat vond ik dat tenenkrommend en mens onterend. Je vergeet dan even in wat voor soort wereld dit verhaal afspeelt, het is maar fantasy. Torwin is de skrall van Jarek, maar is hier eigenlijk te brutaal voor. Hij heeft het lef om in opstand te komen tegen de gevestigde orde en de regels. Het wispelturig aan Torwin is het enige wat me af en toe stoorde. Hij vecht hard voor wat goed is, maar het belangrijkste goed, lijkt hij soms heel makkelijk te laten gaan. Op deze momenten wilde ik Torwin wel door elkaar schudden.
Mijn oordeel over Iskari – De laatste Namsara
Wat heb ik heerlijk genoten van dit boek. Toen ik eenmaal me overgaf aan de fantasiewereld van het verhaal, heeft het me opgezogen en niet meer losgelaten. Ik wilde hem helemaal niet meer wegleggen. Waarom zou ik naar de wc gaan, eten, douche, slapen. Ik wilde gewoon lezen. Ik wilde mee in de strijd van Asha. Ze moest de wereld zien voor wat het echt was. Wie werkelijk haar bondgenoten waren en wie niet. Asha had meer vrienden en familie dan ze dacht. Ik werd meegezogen in de twijfel, de angst en de frustratie van Asha, maar ook met die van haar nichtje Safire. Die een belangrijke steun en toeverlaat is voor Asha. Een van de weinige die ze, terecht, vertrouwd.
De opborrelende liefde tussen Torwin en Asha gaat tergend langzaam en van tijd tot tijd wilde ik ze naar elkaar toe dwingen. Helaas laat liefde zich niet dwingen en al helemaal niet in een boek. De omgeving van Iskari wordt prachtig omschreven en geeft een goed beeld waar het zich afspeelt. De karakters zijn sterk opgebouwd en komen echt tot leven. Van de soldaten tot Asha, van de drakenkoning tot de eerste draak Kozu. Allemaal komen ze beeldend uit het verhaal omhoog, waardoor het voor mij bijna een film werd tijdens het lezen. Kortom een prachtig debuut, ja, je leest het goed, debuut. Dit boek raad ik echt aan, aan alle liefhebbers van Game of Thrones, maar ook gladiator en mythologie liefhebbers kunnen hun hart ophalen met dit boek.
Mijn cijfer voor Iskari – De laatste Namsara: 9,0
Leave A Reply