De serie rond het Magisterium is er een, die al een tijdje hoog op mijn wensenlijst staat. Magisterium De Ijzerproef is het eerste deel deze reeks. Aan de ene kant omdat ik dol ben op Harry Potter, maar aan de andere kant maakt dat deze serie eng. Harry Potter zorgt er direct voor dat het de lat hoog ligt voor series als Magisterium. Het Magisterium is de toverschool waar Callum heen gaat, maar is het inderdaad een aftreksel van Harry Potter? Lees verder en ontdek mijn oordeel.
Magisterium – De Ijzerproef van Holly Black en Cassandra Clara
De 12-jarige Callum Hunt is van jongs af aan opgegroeid met drie regels:
1: Vertrouw nooit een tovenaar
2: doe nooit mee aan de IJzerproef
3: Ga nooit naar het Magisterium
De meeste kinderen zouden er alles voor overhebben om mee te doen aan de IJzerproef. Callum Hunt niet. Al zijn hele leven heeft zijn vader hem gewaarschuwd voor magie. Als Callum slaagt voor de IJzerproef, wordt hij toegelaten tot het sinistere Magisterium, dat kinderen opleidt tot machtige tovenaars. Dus doet hij zijn best te falen. Maar het Magisterium lijkt een duistere connectie met zijn verleden én zijn toekomst te hebben, en de IJzerproef is slechts het begin van alle grote uitdagingen die Callum te wachten staan…
Bron: libris
Mijn ervaring met Magisterium – De Ijzerproef.
Toen ik dit boek ontving, was ik als eerst verliefd op het uiterlijk van het boek. Een strak zwart boek, met daarop sierlijk witte lijnen, de naam en een kleine afbeelding geponst. De tekening en de naam van het boek in mooi blauw. De kleur vind ik perfect passen bij ijzer. De randen van het boek, aan de paginazijde, is bedekt met een glimmende blauwe laag. Dit is een vormgeving waar ik van hou. Ik kon dus ook niet wachten met lezen.
Aan het begin merk je wel, gedurende de eerste 100 a 150 pagina’s, waarom mensen het vergelijken met Harry Potter en misschien afhaken. Het is een soort standaard binnen de jonge magiërsverhalen. Kinderen komen van overal en nergens om te kijken of ze in aanmerking komen voor een plekje op een beroemde school. In dit geval het Magisterium. Callum heeft zijn hele leven van zijn vader gehoord dat magiërs slecht zijn, niet hun ware gezicht laten zien en dat magie slecht is. Dit maakt het toch wel weer anders dan HP. Als Callum aan de Ijzerproef mee gaat doen om toegelaten te worden, lijkt alles helder, gewoon de proef verpesten.
Om een absurde reden wordt Callum toegelaten en start het verhaal wat wel weer de vergelijkingen aangaat. Hij sluit vriendschap met 2 klasgenoten, namelijk Aaron en Tamara. Kortom een vriendschap tussen 2 jongens en een meisje. Beetje bij beetje komt het verhaal opgang, maar lange tijd blijft de spanning wel uit. Hierdoor heb ik er echt wel even doorheen moeten bijten. Toch wilde ik het boek en de serie een kans geven. Ik ben ook gek van hertellingen, kijk naar bv Cinder of Lost in a book, en ik weet dat het de ene keer beter werkt dan de andere keer. Magisterium – De Ijzerproef wilde ik echter als een opzichzelfstaande serie zie. Ik wil dus verder niet vergelijken met Harry Potter.
Via hun vaste leraar Ruffus volgen Callum, Aaron en Tamara de meeste lessen. Dit is voor de leerlingen vaak eentonig, maar daardoor bij het lezen van tijd tot tijd ook. Net als de leerlingen moet je er even doorheen, het heeft een reden. Je weet dat er een moment komt en dat het duidelijk wordt hoe en waarom. Vanaf dat moment wordt er steeds meer duidelijk. Je leert meer over Callum, maar ook waarom zijn vader zo boos is op de magiërswereld. De duistere kant van de magiërswereld laat zich ook zien. Vanaf hier ben ik dan ook echt gevangen in het verhaal.
Mijn oordeel over Magisterium – De Ijzerproef
Ja, er zijn raakvlakken met Harry Potter, maar maakt dat die serie niet legendarisch. Callum veranderd van een melancholische en zwaar op de hand zijnde jongen, in een ambitieuze jongen. Hij wil steeds meer weten over de magiërswereld, zijn verleden en de boze kant van deze wereld waar hij ingestapt is. De vriendschap die ontstaat tussen Aaron, Tamara en Callum is herkenbaar vanuit de realiteit en andere boeken. Je bent 12 jaar en komt alleen op een onbekende plek.
Het is dan moeilijk te bepalen wie goed en slecht is. Voor het eerst raak je teleurgesteld in je vrienden, ouders, de wereld. Er zijn ook weer leerlingen die je niet uit kunt staan, maar die je ook weer versteld doen staan. Stiekem bezit zo’n persoon toch iets goeds. Deze boeken zijn gericht op kinderen van +10 jaar, maar dan moeten het wel goed ontwikkelde lezers zijn. De opbouw is om deze reden misschien wat trager. Als je dat in ogenschouw neemt, is het zeker een goed verhaal en boek. Dingen die van belang zijn op deze leeftijd komen sterk aanbod, vriendschap, ouders en contact met leraren. Het magische deel vind ik leuk weergegeven met eigen wezens die zowel goed, als slecht kunnen zijn. Zelfs als ze in oorsprong slecht zouden moeten zijn, kan er toch iets moois inzitten.
De magie is verdeeld op elementaire basis, zoals aarde, wind, water en de opleiding gaat van metaal, naar edelmetaal, startend met ijzer. Al met al, heb ik heerlijke leesuren gehad, ondanks de moeilijke start. Wel beïnvloed de moeilijke start mijn cijfer. Het einde heeft er weer voorgezegd dat ik nog 3 delen heb besteld. 😉
Mijn cijfer voor Magisterium – De Ijzerproef: 7,0
ISBN: 9789048834556
Blz: 320
Prijs: €5,-
5 Comments
Ik ben erg benieuwd! Ik lees nu Scarlet van de Lunar chronicles. Als ik deze serie uit heb ga ik hieraan beginnen!
Natasja onlangs geplaatst…Hoe mijn eerste werkweek na mijn zwangerschapsverlof is bevallen
The Lunar Chronicles is voor mij een van de beste series van de laatste jaren. De verhalen zitten zo heerlijk in elkaar. Veel leesplezier ermee!
Ik was erg weg van de boeken van H P en heb ook met veel plezier de boeken van de Stravaganza ( schrijfster ben ik even kwijt ) gelezen. Dit lijkt me ook een aardig verhaal
Mijn nieuwsgierigheid was geprikkeld bij de benoeming van Stravaganza. De schrijfster is Mary Hoffman. Het ziet er inderdaad goed uit.
Ik lees nooit dit soort boeken!