• Home
  • Lifestyle
  • Review
    • Boek recensies
    • Bingewatch
    • filmrecensie
    • Gadget review
    • Game review
  • Dagje weg
  • Zorg
  • schrijfsels
    • Poëzie
    • Verhalen
  • About me
  • Contact
  • Bloglovin

    Follow
  • Reacties

    • Review: Starz – The Reason I Jump! documentaire 16 mei 2022
    • Opzoek naar een overstap T-mobile abonnement 12 mei 2022
    • Persoonlijk: Welkom in 2022 2 mei 2022
    • Terug om te kijken waar ik heen wil met mijn blog. 2 mei 2022
    • De juiste kartonnen dozen voor mijn schilderwerk voor verzending. 26 november 2021
  • Biancaschrijft.nl

    Welkom op biancaschrijft.nl. Hier vindt je van alles en nog wat, de dingen die ik tegenkom in mijn leven, die ik leuk vind en die ik beleef. Boeken, games, gadgets, dagjes weg. Veel leesplezier.
  • Categorieën

    • Bingewatch
    • Boek recensies
    • Dagje weg
    • filmrecensie
    • Gadget review
    • Game review
    • Geen categorie
    • Lifestyle
    • opinie
    • Poëzie
    • Review
    • schrijfsels
    • unboxing
    • Verhalen
    • Zorg
  • Overige informatie

    • Privacyverklaring
    • About me
    • Contact
  • Home
  • Lifestyle
  • Review
    • Boek recensies
    • Bingewatch
    • filmrecensie
    • Gadget review
    • Game review
  • Dagje weg
  • Zorg
  • schrijfsels
    • Poëzie
    • Verhalen
  • About me
  • Contact

Persoonlijk: van burn out naar PTSS

19 april 2019

Iedereen maakt in zijn of haar leven wel dingen mee, die op latere leeftijd nog voelbaar kunnen zijn. Dit kunnen kleine, futiele situaties zijn, maar ook best groot. Zeker wanneer het voor een kind niet goed te bevatten is. In dit artikel zal ik meer vertellen over de weg, die ik de laatste paar jaar heb bewandeld, niet zo zeer de oorzaak.

Vastzitten in een burn out.

Een paar jaar geleden gebeurden er in sneltreinvaart heel veel in mijn leven. Het was echt niet alleen maar negatief, maar ook positief. De totale hoeveelheid van gebeurtenissen was teveel, mijn hersenen hadden gewoon geen tijd het een te verwerken en dan stond het volgende alweer klaar.

In mijn situatie kan je zeggen dat ik eigenlijk al een jaar ziek was, voor ik knapte. Van huis uit is me aangeleerd sterk te zijn, dus dat deed ik. Kiezen op elkaar en doorgaan. Nu zie ik in hoe slecht die eigenschap is en ik het veelte ver doortrok. Tenminste, zodra je op eigen benen staat, je eigen sores moet opruimen/verwerken en je je grenzen niet goed bewaakt.

Tijdens mijn burn out kwam ik in de malle molen van de psychiatrische gezondheidszorg. Ik kan je zeggen, een malle molen was het zeker. Als eerst kom je bij de huisarts, eerste gedacht: een griep of iets dergelijks en oververmoeidheid. Het voorschrift luid: “Neem maar even 2 weken rust, dan ben je er wel weer.” Zo gezegd, zo gedaan en na 2 weken terug naar de arts. De conclusie was al snel duidelijk, ik was geen steek opgeknapt. Ik was even moe, futloos, depressief en zwaarmoedig als daarvoor. Dus dan maar medicatie erin.PTSS

De volgende stap was praten met een praktijkondersteuner op GGZ gebied. Dit was een hartstikke aardige man, ik kwam wel een beetje vooruit, maar het schoot niet op. Ondertussen werd het de arts wel duidelijk dat het om een burn out ging. Toen ik ook vastliep met de POH, werd ik doorverwezen naar Indigo. Hier werd de burn out bevestigd in combinatie met een depressie. Ik kreeg een schat van een psycholoog toegewezen. Met haar kon ik goed sparren met alles wat er speelde in mijn leven en mijn hoofd. Toch waren er hier ook punten, die ze niet te pakken kreeg, dus weer een doorverwijzing.

Van burn out naar PTSS

Ondertussen was ik braaf mijn reïntegratie traject aan het volgen. Ik was al een aantal maanden uit de running, maar mijn uren die ik reïntegreerde groeide wel. Zoals altijd ging het beste beentje voor, maar dat beste beentje was niet perse voor mijzelf. Voor de zekerheid zette Indigo me door naar het PDC (psycho diagnostisch centrum). Hier heb ik in een tijdsbestek van 3 à 4 maanden alle mogelijke testen ondergaan, om te achterhalen waarom ik niet 100% beter werd.

Je kunt het zo gek nog niet bedenken of ik ben erop getest. Dit waren zwaar vermoeiende dagen. Het is alsof iemand je hersenen probeert uit te wringen. Uiteindelijk kwamen ze hier tot de conclusie dat er signalen waren voor ADD, maar dat die gemaskeerd werden door PTSS. Say what!!!! Dat is best een heftige diagnose. Deze verwacht je bij soldaten, politieagenten, brandweer, oorlogsslachtoffers, etc. Ik schaamde me gewoon voor de diagnose.

Ondertussen zat ik eigenlijk alweer op mijn volle uren, het was vooral een opbouw van taken en dan zou het klaar zijn. Dan zou ik binnen 1 jaar weer beter zijn. Door alle onderzoeken en informatie die uit mij vrijkwam en die ik te verwerken kreeg, raakte ik weer in onbalans. Helaas, dus niet beter voor het 2de jaar ziek zijn.

Door het PDC werd ik doorverwezen naar een psychotrauma centrum. Hier schrok ik me een hoedje. Niet normaal hoe groot/lang de wachtlijsten zijn. Ik kon in mijn eigen woonplaats niet terecht ivm een patiëntenstop. De kortste wachtlijst was 3 tot 6 maanden. Die gedachten zorgde er onder andere voor dat ik weer omviel. Ik deed meer dan ik aankon, omdat het hoofdprobleem nog niet was aangepakt.

Behandeling PTSS

Na een paar maanden kreeg ik eindelijk een oproep. Ik was inmiddels in mijn 2de ziekte jaar en er was een bepaling gedaan wat ik nog kon/mocht. Dat kwam eigenlijk bijna neer op niks en je bent verplicht te solliciteren om ergens anders te reïntegreren. Dit was iets waar ik met mijn hoofd niet bij kon. Ik weet eerlijk gezegd niet of ik het niet wilde snappen of echt niet snapte. Voorgestelde banen waren bv land en tuinbouw. Tuurlijk, ik ga weer bollen rapen en pellen. :S

Helaas was de oproep niet meteen de start van de behandeling. Er moest eerst geïnventariseerd worden, wat er allemaal heeft gespeeld in je leven. Dit bleek veel te zijn, dus de diagnose werd definitief post traumatisch stress syndroom. Dan wordt er gekeken wat voor therapie het beste en meest effectieve voor je zal zijn. Bij mij werd er gekozen voor EMDR. Nou, ik kan je zeggen, ik stoor me momenteel mateloos aan GTST, waar ze doen alsof je met 3 behandeling van je PTSS af bent.

Zelf heb ik 7 maanden therapie gevolgd. Bijna wekelijks had ik een EMDR sessie van anderhalf uur en dan om de zoveel weken een gesprek met de psychiater en een flinke dosis medicatie. Dit was heftig in combinatie met mijn verplichtingen binnen het 2de jaar ziek zijn. Je krijgt een coach toegewezen, die je de weg wijst in de wondere wereld van sollicitatieverplichtingen, UWV, arboarts, arbeidsdeskundige, noem maar op. Ik had echt een schat van een coach, maar helaas ben ik niet beter geworden voor mijn 2de ziektejaar erop zat. Net zoals ik geen reïntegratie plek heb gevonden.

Hoe gaat het nu met mij.

EMDR is echt iets bizars. Het continu terughalen van beelden die je eigenlijk wilt vergeten, dat is pijnlijk op verschillende manieren. Je hart wordt keer op keer gebroken, ik doorliep een periode van rouw en andere momenten voelde het alsof iemand een gehaktbal van mijn hersenen wilde maken. Mijn psycholoog had al aangegeven dat niet iedereen geschikt is voor EMDR. Zelf vermoed ik dat, als je niet sterk genoeg in je schoenen staat, EMDR je op een negatieve manier over de rand kan duwen.

Na 7 maanden van intenssieve therapie, heb ik enorme stappen gezet. Ik kan weer aan momenten terugdenken zonder boosheid, rouw, verdriet of welke negatieve reactie je maar kunt bedenken. Doet het dan helemaal geen pijn meer? Ik heb er voor gekozen van wel. Je geeft een cijfer aan de herinnering ten aanzien van pijn op een schaal van 0 tot 10. Mijn herinneringen heb ik niet op 0 gekregen, maar dat hoefde van mij ook niet. Pijn hoort bij het leven, net als verlies, verdriet en rouw.lesgeven voor Nassflex

Doordat ik de 2de jaarziekte afsloot met een afkeuring, moest ik opzoek naar nieuw werk. Gelukkig kwam er iets op me pad, bij iemand die me de ruimte boodt voor de behandeling, begrip had dat het soms mijn werk kon beïnvloeden, maar die wel een toekomst ziet.

Inmiddels ben ik nu een paar weken klaar met mijn behandeling. De komende maanden moet ik goed naar mezelf luisteren, kijken of ik echt alles verwerk heb of dat ik alles weer netjes in een archiefkast van mijn ziel stop en de sleutel weggooi. Als ik in de komende maanden merk, dat ik weer ga wankelen, dan kan ik direct een nieuwe intake aanvragen bij het psychotrauma centrum. Zelf hoop ik dat dit niet nodig zal zijn.

Ondertussen heb ik het erg naar mijn zin bij mijn nieuwe baan. Een noodgedwongen situatie heeft toch iets moois gebracht. Dit zorgt er ook voor dat ik kan genezen, maar ook groeien. De behandeling mag dan wel klaar zijn, maar nu moeten de wonden nog gaan helen. Gelukkig heb ik nu geleerd de tijd te nemen. Ik weet wat ik voel, wat ik kan dragen, wat belastend is en wat niet. Alleen ik kan ervoor zorgen dat het niet weer misgaat. Voor mij is de belangrijkste factor hierin, eerlijkheid. Eerlijkheid naar mijzelf, mijn man, mijn directe omgeving en mijn werk.

Ik heb dit artikel geschreven en vind het heel eng om hem te posten. Eens op het net is altijd op het net. Toch hoop ik met mijn verhaal mensen te raken, na te laten denken, gesteund te laten voelen of wat dan ook. Mocht je in een soortgelijke situatie zitten, je bent niet alleen! Mocht je iemand in je omgeving hebben met PTSS, helpen kan, maar als er rust en afstand nodig is. Geef dit alsjeblieft aan die persoon. 

de header komt van shutterstock. 

Delen:

  • Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
  • Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
  • Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
PTSS
Share

Geen categorie

Bianca Ronday

6 Comments


Quirina
19 April 2019 at 22:31
Reply

Mooi geschreven en goed dat je dit gedeeld heb. Blij om te lezen dat het beter gaat, want het erg lastig als mensen je veroordelen, om iets wat ze niet begrijpen en jij niks aan kan doen.



    Bianca Ronday
    22 April 2019 at 13:31
    Reply

    Dank je wel. Ik heb ook zeker getwijfeld of ik het zou posten ivm de vooroordelen. Het is alleen zo, iemand moet de “eerste” zijn om een taboe te doorbreken.

henk
4 May 2019 at 09:10
Reply

zelfde ervaring hier, al heb ik nog niet de stap genomen om naar een medisch trauma centrum te gaan. De reïntegratie shit ken ik al te goed.



Sherry
7 May 2019 at 09:43
Reply

Herkenbare ervaring een burn out is echt klote daarna ptts krijgen is zo vervelend.



Koen
2 December 2019 at 02:56
Reply

Bedankt voor dit mooie artikel en at bijzonder dat EMDR zo goed voor je werkt. Zelf geen ervaring mee maar misschien toch wel goed om me wat meer in te verdiepen.
Koen onlangs geplaatst…Tiny House met gezinMy Profile



    Bianca Ronday
    2 December 2019 at 12:13
    Reply

    Dank je wel voor je compliment. Ik ben vooral blij als iemand er wat aan heeft. Veel succes met je zoektocht naar informatie. Onthoudt wel goed, dat EMDR bij iedereen anders uit pakt.

Geef een antwoord Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badgeLaat meer berichten zien

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

  • Popular Posts

    • Video unboxing: Japan Candy box met winactie!
      26 juni 2017
    • Winactie: De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine - Ranson Riggs (Gesloten)
      2 mei 2018
    • Brownies per post besteld, nu lekker snoepen!
      7 juni 2017
    • Ik beken, maar waarom moeilijk doen als het makkelijk kan.
      4 januari 2016
    • Video Unboxing: Geek Gear World of Wizardry box mei
      12 juni 2017



© Copyright Bianca Ronday