Kort verhaal: De grote wens van Koning Ragnar

Dit is mijn eerste korte verhaal die ik met jullie deel. Jullie kunnen hem ook terugvinden op mijn Sweek.com pagina, al is hij daar nog weer niet iets anders getweakt. Dit verhaal heb ik namelijk geschreven voor een cursus en ik heb er een 9 voor gekregen. Hierdoor heb ik eindelijk het lef om mijn verhalen met jullie te gaan delen.

De grote wens van Koning Ragnar

De ochtendlucht is koud en guur. De meeste waakvuren van de vorige avond zijn gedoofd. De wachters die ze moesten bewaken, zijn in slaap gevallen. Dat is niet gek. Koning Ragnar heeft met zijn leger bijna drie volledige dagen gevocht om Breidabink uit de handen van een grote groep rovers te bevrijden. Helaas kon de koning niet het hele dorp redden en ook niet zijn hele leger. Hij is veertien goede mannen verloren, veertien levens die zwaar op zijn hart drukken.

Stijf van de harde grond staat hij op. Hij wil hier nu zo snel mogelijk weg. Als hij dan toch zo vroeg wakker is, dan kan hij beter zorgen, om zonder al teveel oponthoud, vanavond naast zijn mooie Freya liggen. Alleen al bij de gedachten krijgt hij vlinders in zijn buik. In stilte hoopt hij, dat zijn verblijf op het kasteel deze keer langer dan vier dagen zal duren. Ragnar verlangt zo naar zijn vrouw, haar stem, haar geur, haar aanraking, de kriebel in zijn buik voor de grote wens van Koning Ragnar, alles. Snel schut hij zijn hoofd om zijn gedachten weer helder te krijgen. Hij blaast op de buffelhoorn die om zijn nek hangt om iedereen te wekken. Een beetje knorrig en stijf komen zijn soldaten en officieren overeind. Iedereen is moe, heeft pijn, honger en wil naar huis. Alleen aan dat laatste kan wat gedaan worden. Slapen is verloren tijd, medicatie hebben ze niet, de proviand is op, dus de enige oplossing is zo snel mogelijk naar huis gaan. Zoals het een goed getraind leger betaamd, was binnen een half uur het kamp opgeruimd, hingen de belangrijke spullen aan de paarden en de draagbare materialen op de ruggen van de soldaten en zo gingen ze op pad.

Net voor zonsondergang bereikte Ragnar en zijn leger kasteel Oscarshall. Aan de onrust te merken was niemand voorbereid op hun komst en de zon ging net onder. De regel is, niemand mag na zonsondergang nog naar binnen, zelfs niet de koning, tenzij met zekerheid werd bewezen dat hij het daadwerkelijk was. Zo kwam het dat Koning Ragnar samen met zijn soldaten en officieren als een stel bedelaars voor de deuren van het prachtige, spierwitte kasteel stonden te wachten.

Omringt door wachters en een paar soldaten betrad koningin Freya de balustrade. Ragnar kon wel huilen toen hij zijn bloedschone vrouw zag. Ze vroeg op heldere toon: “Als we een kind zouden krijgen, hoe zou deze dan heten.” Hiermee doelde Freya duidelijk op de grote wens van Koning Ragnar en haar. “Dat kan ik niet zeggen, want dat kan onvruchtbaarheid veroorzaken, maar het begint met een L.” het antwoord was juist. “Wat is mijn lievelingskleur?” “Steenrood” wederom juist. De laatste vraag “Waar heb je me voor het eerst gekust.” Het schaamrood zat bij de koning overal. “Toen ik even naar de wc ging tijdens de raadsvergadering op uw vaders kasteel vrouwe Freya.” “Dit is meer dan zeker weten mijn man. Schiet op maak de poorten open en tegelijk een bad voor twee klaar. De rest van de avond worden we niet gestoord.” Als Ragnar ooit dacht vlinders in zijn buik gevoeld te hebben, dan was dat niks in vergelijking met wat hij nu voelde. Dit werd de avond waarop de zo gewenste troonopvolger voor Oscarshall met passie en vol liefde werd samengesmolten.

Het voelt heel kwetsbaar om mijn eerste korte verhaal met jullie te delen, maar ik wil graag eerlijke feedback. Wat vonden jullie van De grote wens van Koning Ragnar? Zouden jullie het leuk vinden om meer (korte) verhalen van mijn hand te lezen? Zijn jullie bekend met Sweek? 
Follow my blog with Bloglovin

de gebruikte cover komt van Unsplash in is van de fotograaf Lukas K