Gisterenmorgen hebben we het meest verschrikkelijke nieuws gekregen, wat je als kind maar kan krijgen. Mijn schoonvader is er niet meer. De band ik met mijn schoonvader had was super te noemen. Het voelt nu als het verliezen van mijn eigen vader. Ik ben al zolang met mijn man samen, dat ik hem langer als schoonvader heb, dan dat ik zonder hem in mijn leven heb geleefd. Vandaar dit eerbetoon.
Lieve Ed,
Op mijn 19de leerde ik die stronteigenwijze, maar oh zo lieve zoon van je kennen. Ik als plattelandsmeisje kwam in het grote Amsterdam terecht en trok al vrij snel bij jou en Danny in. Je behandelde me alsof ik je eigen dochter was. Dit bedoel ik geheel in positieve zin. Ik voelde me opgenomen, warm en geborgen. Met zijn drieën vormde we een soort gezin.
Je hebt me zulke mooie herinneringen gegeven en mij de mooie kanten van het volksbuurt leven laten zien. Zo hebben we ook wel eens samen in de Rakkers ’s morgens koffie gedronken als Danny er niet was en hadden we de grootste lol. Je hebt met veel geduld geprobeerd me rock & roll bij te brengen, maar ik heb gewoon 2 linkervoeten. Het was wel altijd een puur genot om je op de feestavonden in de Rakkers te zien dansen met je dochter Jolanda. Je was volledig in je element en de wereld kon niet mooier op dat soort moment.
Danny je zoon is je evenbeeld. Man, wat lijken jullie op elkaar. Jullie waren een tweeling met bijna 37 jaar leeftijdsverschil. Ik heb zo genoten van jullie gesprekken, discussies en soms ook wat gekibbel, maar er was altijd zoveel respect naar elkaar. Helaas hadden jullie veel karakter trekken gemeen en dat was op 1 punt heel moeilijk en dat was vooral de eerste stap leggen van contact, Toch was het bij ieder contact van jullie af te lezen hoe ontzettend veel jullie van elkaar hielden en dat jullie elkaars evenbeelden waren, Danny mag daar trots op zijn.
Op latere leeftijd ben je in de voetsporen getreden van je moeder en ben je de wereldzeeën gaan bevaren. Wat heb je nog veel mooie dingen gezien en beleefd. Geweldig dat je dit hebt kunnen meemaken en we zijn je met veel plezier gevolgd. Alleen nu ligt het schip voor anker. De laatste vaart is gemaakt en een volgende zal er niet meer komen.
Lieve Ed, ik wil je bedanken voor de manier waarop je me in huis hebt opgenomen, hoe je hebt ontvangen alsof ik je eigen dochter was. Daarom voelt het nu alsof ik mijn eigen vader kwijt ben en drijft mijn boot even doelloos rond. Je afscheid doen we zoals je leefde. Niks geen stijve bedoening, gewoon gezelligheid tot op de laatste minuut. Rust zacht en waar je ook bent, maak er een mooi feest van.
Heel veel liefs je schoondochter Bianca.
Header is van Shutterstock
2 Comments
Sterkte gewenst.
Dank je wel.