Eerder dit jaar had ik de eer om Patty van Delft te mogen ontmoeten bij haar thuis en haar te interviewen. Dit was niet goed voor mijn hart, jemig!!! Patty staat voor mij zo hoog. Ik heb echt een schrijverscrush op haar prachtige Drägan Duma serie. Binnenkort komt haar nieuwe serie uit: Terra Atlas. Daarom is het hoog tijd om dit interview met jullie te delen.

De ontmoeting met Patty van Delft

Dat ik contact legde met Patty voor een interview, was iets waar ze eigenlijk per direct mee instemde. Joepie, vlindertjes in de buik. Wel nog even kijken hoe we het zouden gaan aanpakken. Ergens afspreken of wat anders en dan uiteindelijk terechtkomen op de bank bij de schrijfster van mijn favoriete Nederlandse fantasyserie. Serieus, mensen stuur deze boeken eens door naar Netflix of HBO, want daar zou je zo’n mooie en vette serie van kunnen maken, die de hele wereld overgaat. Oké, fangirl modus off, nu het interview. Het gesprek heb ik op dat moment op een organische manier laten gaan, dus niet vraag – antwoord – vraag – antwoord, maar gewoon lekker kletsen en kijken wat eruit komt.

Interview met Patty van Delft

Wat voor soort kind was je? Ik was heel outgoing. Heel creatief en fantasierijk. Ik kon van alles wel iets maken, zoals op de schommel; dan was dat ineens een paard. De creativiteit zat er al jong in op het gebied van verhalen. Ik verzon altijd verhalen. Verder ben ik echt een papa’s kindje, met hem heb ik ook heel veel raakvlakken. Ik ben een nakomertje waardoor er een gat zit van 10 jaar tussen mij en degene die na mij de jongste is. Door mijn eigenzinnigheid was de middelbare school niet gemakkelijk. Ik paste niet in het hokje waar ze me in wilde stoppen. Dit zorgde voor pesten en nog veel ernstigere problemen. In de puberteit heb ik heel veel mensen verloren, waarvan sommige op de meest verschrikkelijke manier. Hierdoor ben ik heel gesloten geworden. Tot ik Danny heb leren kennen, die heeft mijn muur stukje bij beetje weer afgebroken.

Wat heeft je bewogen om auteur te worden? Ik ben al heel jong begonnen met schrijven. Als eerste met gedichten, om dingen van me af te schrijven. Dit deed ik vooral in het Engels. Ook wel wat verhalen, maar die heb ik nooit afgemaakt. Vervolgens ben ik gaan bloggen toen ik ziek werd, en heb ik heel veel leuke bloggers leren kennen over de hele wereld. Na een heftige medicatievergiftiging ben ik heel ziek geweest en mocht ik een maand niks doen. Dat deed ik dus wel, waardoor ik weer ik in het ziekenhuis kwam. Toen ging ik naar huis, staarde naar buiten en dacht: hoe cool zou het zijn als daar een draak zou staan… Zo is “Zij die hoort” ontstaan.

Heeft het schrijven dan ook een therapeutische waarde? Als schrijver kan je, zonder dat de lezer het weet, dingen van je afschrijven. De lezer hoeft ook niet te weten welk aspect dat is, want het is een onderdeel van het verhaal en het klopt. Voor mij heeft het een link met het verleden en zo kan ik dingen van me afschrijven. Al zijn er gewoon gebeurtenissen waar je nooit overheen komt, je leert alleen om ermee te leven. Daarom zijn evenementen altijd lastig, omdat je dan in het middelpunt van de belangstelling staat. Die evenementen zijn hartstikke leuk voor je lezers, en dat gedeelte vind ik ook leuk. Voor mezelf vind ik het altijd moeilijk. Ieder jaar moet ik aan het begin van het seizoen er weer in komen met alle festivals.

De fabel van het gekozen auteurschap, hoe kijk je daar tegen aan? Toen ik dat las, heb ik wel even heel raar zitten kijken waar ze die wijsheid vandaan hebben gehaald. Ik had een grote passie voor leraarschap, maar ben noodgedwongen thuis komen te zitten. Het is nu in de loop der jaren zo gegroeid dat het auteurschap me past. Ik kan mijn eigen tijden indelen, je bent ook flexibeler als je een slechtere periode hebt gehad met wanneer en hoe snel je dat inhaalt. Nu bevalt dat dus goed en is dat beter dan een vaste baan.

Waar komt je fascistisch van draken vandaan? Mijn vader las altijd al veel voor, vooral veel sprookjes. Hij is een heel goede verteller. De eerste schrijver die de draken afschilderde als vriendelijke, mythische wezens in plaats van bijvoorbeeld boosaardige goudbewakers, was Anne McCaffrey met De drakenrijders van Pern. Met dit in het achterhoofd heb ik de draken van Drägan Duma hun karakters gegeven, zoals je ze gelezen hebt.

Wie is je favoriete schrijver? Ik lees eigenlijk alle soorten genres wel die er zijn. Het meest lees ik fantasy, horror en legal thrillers, zoals John Grisham (meteen een van mijn favoriete schrijvers). Van de Nederlandse schrijver ben ik gek op de boeken van Thomas Olde Heuvelt en Sophia Drenth. Natuurlijk ook van mijn collega’s zoals Evi Verhasselt, ook het eerste deel van Lathrain van Anna López Dekker was erg leuk. Verder ben ik echt heel erg dol op Edgar Allan Poe. De grondlegger van gothic fantasy. Het liefst lees ik zijn duistere gedichten. (hier sprankelden de ogen van Patty zo vol passie, geweldig om te zien).

Hoe vind je het dat er zo weinig fantasy in Nederland te krijgen is? In Nederland blijft er een halsstarrig idee bestaan dat we een literair land zijn en dat alleen die boeken leerzaam zijn. Terwijl, lezen doe je op de eerste plaats omdat je het leuk vind en ter ontspanning. Verder kun je in een fantasyboek ook leerzame dingen verwerken, die hoeven niet per se alleen maar in realistische, literaire boeken te gebeuren. Zelf probeer ik ook bepaalde boodschappen en zo te verwerken in mijn boeken. De grap is dat de hedendaagse fantasy meer raakvlakken heeft met thema’s in het verhaal, dan de oude literaire boeken op de boekenlijsten die worden aangeboden door scholen.

Hoe wil je internationaal gaan? Je kunt het tegenwoordig gewoon laten vertalen en via Amazon zelf uitbrengen. We zijn wel bezig met het vertalen van Zij die hoort. In het buitenland wordt er veel gewerkt met agents en daar zijn we nu dan ook naar op zoek. We hebben al een vertaler voor het Engels, maar we zitten ook te denken aan Duitsland. In Duitsland is het fantasygenre namelijk erg groot.

Wat is je favoriete cosplay event? Castlefest in Lisse. Daar kom ik al jaren. Vroeger al met mijn moeder en mijn zussen. Het maakt niet uit hoe je d’r komt. Of je nu volledig verkleed komt of een beetje. Het maakt niet uit. Iedereen is vrij en niemand kijkt elkaar raar aan. Leuke muziek, een gezellige markt, veel auteurs.

bron: festival.info

Wat raadt je iemand aan die wil gaan schrijven? Schrijf vooral voor jezelf. Het is heel moeilijk om er tussen te komen. Zelf ben ik de lat steeds hoger gaan leggen. Eerst een boek afronden. Dan een boek drukken, desnoods dat je hem zelf in de kast hebt staan. Dan naar de uitgeverijen doorsturen. Ga niet bij de pakken neerzitten als je afgewezen wordt. Ik ben ook door uitgevers afgewezen, datzelfde geldt voor recensies. Wat ook belangrijk is: kweek eerst een dikke huid, want het kan soms heel pijnlijk en persoonlijk voelen.

Zijn er onderwerpen waar je niet over zou schrijven? Eigenlijk zou ieder onderwerp aan bod kunnen komen, maar het is net hoe je het benadert. Ik zal nooit onderwerpen waar ik zelf tegen ben verheerlijken. Zo zal ik geen homohaat verheerlijken in een verhaal. Het onderwerp homohaat zelf is echter wel weer belangrijk om aan bod te laten komen. Het is dus niet hoe je ernaar kijkt en mee aan de slag gaat. Op die manier kan eigenlijk alles. Behalve als een onderwerp te dicht bij jezelf komt en het verhaal niet goed meer voelt voor je. Dan pas ik het aan.